یاران ! این قافله، قافله عشق است و این راه که به سرزمین تف، در کرانه فرات میرسد ، راه تاریخ است ، این دعوت فیاض است که علی الدوام ، زمینیان  را به سوی آسمان فرا می خواند و بدان که

سینه ی تو نیز آسمانی لایتناهی است، با قلبی که در آن چشمه ی خورشید می جوشد و گوش کن که چه خوش تر نمی دارد در تپیدن : حسین....حسین.....حسین....

                                                                                                     "شهید آقا سید مرتضی آوینی"  

....و به سرزمین عراق رسیدند، به راهنمای کاروان که ملازم رکاب بود فرمودند:

ما را از کربلا ببر وچون به جایگاه شهدا و دیار غریبان رسیدند. جابر بن عبدالله انصاری وجماعتی از بنی هاشم را دیدند که با جمعی از آل رسول به زیارت قبر امام حسین (ع) آمده اند و در یک زمان ،

آن بی کسان با جابر وخویشان ، در آن مکان رشک جنان ، ملاقات نمودند و به اتفاق هم گریه  زاری و ناله سوگواری پرداختند، و آتش دلهای کباب را به اشک دیده های بی خواب ،سیراب کردند....در این هنگام زنان اهل آن وادی به گرد ایشان فراهم آمدند . وچند روزی در ماتم خانه عزاداری نمودند....

                                                                                                         "سوگنامه کربلا"

خودمونی:

1. اربعــــــین....من...ما...چه کردیم ...؟؟؟

2. انتخابات.......انتخاب درست.....

3. چت نمیکنیم....حتی با شما دوست عزیز....لطفا سوال نکنید...!!!

4. ممنون....مزار شهدا و عمره دانشجویی...(برا چی رو خودتون میدونید...!!!)

5. ممنون از اینکه نائب الزیاره بودید....

یه عاااااااالمه دعا....

کربلایی باشید.....         (کربلا ما را درخیل کربلائیان بپذیر...)